Marieke: ‘Ik wist van jongs af aan dat ik iets met mensen wilde gaan doen. Het ziekenhuis trok mij om er te gaan werken. De dynamische kant wat bij het vak hoort: de zorg, overleggen en het regelen. Dat is een leuke combinatie, nu nog steeds. Dus koos ik voor de inservice-opleiding in het Geertruiden ziekenhuis.’ Deze keuze bestaat nu niet meer. De opleiding startte met zeven maanden theorie, zes maanden werken en dan één maand school. En dat vijf keer. ‘Toen ik klaar was, heb ik op vijf afdelingen gewerkt en kon ik blijven werken op de afdeling Cardiologie.’

Mobiflex

Na vijf jaar op de Cardiologie gewerkt te hebben, koos ze bewust om in dienst te gaan voor Mobiflex; in de korte termijn poule. Mobiflex is in 1998 opgericht met als doel de flexibele inzet van medewerkers binnen het ziekenhuis te optimaliseren. Inmiddels is Mobiflex uitgegroeid tot een succesvol intern uitzendbureau met 95 medewerkers die flexibel werken op verschillende verpleegafdelingen en poliklinieken. Marieke: ‘Mijn man werkt als ambulance verpleegkundige. We hadden soms weken lang geen weekend samen vrij. Dus toen er kinderen kwamen, ging ik bij Mobiflex in dienst. De overstap was logisch en ook vertrouwd, want ik ben nog voor een lange tijd blijven werken op de cardiologie verpleegafdeling.’

Blijven uitdagen

Met de komst van de nieuwbouw van het Deventer Ziekenhuis is Marieke ook op andere verpleegafdelingen gaan werken. ‘Dat was een verrijking van mijn vak, zo kan ik mijn kennis verbreden en blijf ik mezelf uitdagen om te blijven leren. De wisseling is leuk en zo voorkom je de sleur. Geen dag is hetzelfde.’ Maar Mobiflex kent ook een keerzijde. ‘Soms is het minder druk en dan heb ik dus ook minder werk. Dus heb ik in rustige tijden een uitstapje gemaakt naar de thuiszorg, en dit doe ik nog steeds. Het is leuk werk voor erbij, maar het is niet te vervangen voor mijn werk in het ziekenhuis. De ervaring in de thuiszorg kan ik weer meenemen in m’n werk in het ziekenhuis. Zo kan ik mij beter inleven wanneer een patiënt naar huis gaat, omdat ik ook de zorg ken die na het ziekenhuis wordt gegeven. Dat is heel waardevol.’

Mens achter patiënt

In 27 jaar tijd is de zorg flink veranderd, vertelt Marieke. ‘De patiënt lag vroeger langere tijd in het ziekenhuis. Nu zijn er meer mogelijkheden om de patiënt ook op afstand in de gaten te houden. Vroeger stond ik de hele dag op zaal met acht patiënten en had ik meer contact. Al babbelend schreef ik in de map van de patiënt. Nu gaat alle registratie via de computer. Wat bij mij voorop blijft staan is de patiënt. Daar zal ik altijd voor gaan. Ik sta voor echte zorg. Ik zoek de mens achter de patiënt en probeer me zo goed mogelijk in te leven. En de waardering krijg ik vaak genoeg terug. Van bos bloemen tot ijsjes om hun dankbaarheid te uiten. Niet nodig, maar het blijft leuk als je van de patiënt terug hoort: “wat ben ik toch blij met jou". En: “wat heb jij me goed geholpen”. Daarvoor werk ik in de zorg. In het Deventer Ziekenhuis ligt mijn hart.’