Fingerfood

Marian zegt dan ook de oren en ogen van de afdeling te zijn als Roomservice-medewerkers. ‘Wij brengen niet alleen eten en drinken, we kijken ook of mensen het echt innemen. Soms zie je gewoon aan een gezicht dat ouderen moeite hebben met bijvoorbeeld een eiwitshake. Dan kijk ik of we niet iets anders hebben dat ouderen wel lekker vinden met dezelfde voedingswaarde. Een verpleegkundige ziet niet of een maaltijd onaangeraakt weer teruggaat. Wij zien dat wel. We letten ook op voedingswaarden. Mensen willen dan bijvoorbeeld een kopje thee met een droge beschuit. Maar daar zit niks in aan voeding. We proberen met een plakje kaas dan toch wat eiwitrijks aan te bieden.’ Ouderen op B2 krijgen ook niet alleen ontbijt, lunch en avondeten. Linda Roes: ‘We proberen steeds vaker om “fingerfood” tussendoor te geven. Kleine hapjes met veel energie en eiwitten. Ouderen hebben soms moeite met smeren en snijden. Als ze iets met de vingers kunnen pakken, werkt dat vaak beter.’ Wat ze ook proberen op B2 is om ouderen – wie dat kan – samen te laten eten in de huiskamer. Marian: ‘Dekken we lekker de tafel. Zien eten, doet eten en daardoor eten de ouderen beter.’

'Snaqscore'

Als ouderen in het ziekenhuis komen, wordt er door de verpleegkundige een zogenaamde ‘snaqscore’ afgenomen. Dan wordt gekeken of iemand bijvoorbeeld te veel afgevallen is door te weinig voeding. Vervolgens komt de diëtist in consult. Aan Roomservice om vervolgens op te blijven letten of een eetpatroon verandert en of de patiënt de juiste voeding binnen krijgt. Over die juiste voeding zegt Linda: ‘We hebben een zogenaamde Green Deal en een nationaal preventieakkoord waarin richtlijnen meegegeven worden over voeding in het ziekenhuis. Binnen deze richtlijnen stellen we een zo optimaal mogelijk aanbod samen. Dus eiwitrijk, minder vlees, meer plantaardig. Toch moet je met ouderen ook goed opletten dat ze voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen. Dus als ze toch liever vlees eten, is daarin altijd een keuze te maken. Puur omdat het in het belang van het herstel is.’ Marian: ‘We kijken daarbij ook goed naar wat iemand lekker vindt. Oudere mensen vinden ander eten lekker. Toch dat rozijnenbroodje of die griesmeelvla. ’s Avonds toch vaker dat AGV-tje (aardappels, groente, vlees). Of dat roomijsje omdat er gewoon veel voedingswaarde in zit. En ja, ook die kroket, om het leven soms even leuker te maken. Maken we er een feestje van.’

Signalerende rol

Contact met de verpleging is daarbij belangrijk, weet Marian. ‘De patiënt vertelt ons soms andere dingen dan dat-ie de verpleegkundige of de arts vertelt. Dat zijn andere gesprekken. We maken daar ook tijd voor. Een roze shirt is toch anders dan een witte jas. We spelen die informatie die we soms uit gesprekken krijgen ook door als die belangrijk is voor het herstel van de patiënt. We laten de zorgverleners ook weten als een patiënt slecht eet of drinkt. We vormen zo echt een team. Wij hebben als Roomservice daarbij een signalerende rol. Als mensen hier langer liggen of terugkomen, bouw je ook een band met ze op.’ Vroeger werkte Marian op cardio. ‘Ik had nooit gedacht dat ik het op Geriatrie zo leuk zou vinden. Ik wil hier nooit meer weg. Mensen zijn veel afhankelijker van jou dan op andere afdelingen en zo kun je echt van toegevoegde waarde zijn.’